De geestelijke gezondheidszorg in Nederland staat onder druk. Wachttijden lopen op, zorgvragen worden complexer, en professionals werken op het randje van hun kunnen. Terwijl de samenleving versnelt en de mentale veerkracht van burgers afneemt, dreigt het systeem vast te lopen. De urgentie is voelbaar in de spreekkamers, bij de wijkteams, en aan de bestuurstafels.
Hoe zorgen we ervoor niet alle hulpvragen uitmonden in zorg? En dat de mensen die het echt nodig hebben, passende zorg krijgen, zonder dat het systeem bezwijkt?