Euthanasie bij psychiatrische aandoeningen

Euthanasie bij psychiatrie is een actueel thema, dat om een zeer genuanceerde benadering vraagt. Het is een hardnekkig misverstand dat een patiënt terminaal moet zijn om voor euthanasie in aanmerking te komen. De euthanasiewet zegt niets over de levensverwachting van de patiënt. Ook een euthanasieverzoek van een patiënt met een psychiatrische aandoening, die nog vele jaren zou kunnen leven, kan worden gehonoreerd. Centraal staat dat het verzoek vrijwillig en weloverwogen is en het lijden ondraaglijk en uitzichtloos. Als een terminaal zieke patiënt om euthanasie verzoekt, ligt het meestal voor de hand dat deze voorwaarden vervuld zijn, maar voor patiënten met een psychiatrische stoornis is dat in de praktijk niet zo objectief toetsbaar. In hoeverre is een psychiatrische patiënt in staat om zijn eigen wil te formuleren? Hoe uitzichtloos is de toestand van een psychiatrische patiënt die lichamelijk in staat is om misschien nog tientallen jaren te leven? Wanneer overschrijdt psychisch lijden de grens van het verdraagbare? Hoeveel medicatie en therapieën moet een psychiatrische patiënt al geprobeerd hebben vooraleer kan besloten worden dat het lijden niet gelenigd kan worden? Is een euthanasieverzoek ongeldig als een patiënt verdere behandeling weigert? Wat zijn de beslismomenten in een euthanasietraject bij psychiatrie en hoe is dit wettelijk geregeld?